نویسنده های زیادی در مسیر نوشتن به اشتباه می‎افتند. بس استر آلدریچ در یکی از رمان هایش درباره زنی پیشرو صحبت می‎کند که به عنوان عروس به مزرعه بزرگی در میدوست می‎رود. او در رویاهایش می‎خواهد نویسنده شود، اما آن جا خانه و خانواده ایی…

این بیست و پنجمین یادداشت من در مسیر وبلاگ نویسی است. این پست برای خودم نوشته می‎شود. برای اینکه به یاد خودم بیاورم وبلاگ نویسی چیست و چکار باید کرد. وبلاگ نویسی یعنی؛ ماه ها بنویس تا اندک بهبودی پیدا شود. زیاد می‎نویسم و خوب…

نوشتن گاهی جانم را هم نجات می‎دهد. دبستانی که بودم می‎شد استاد جمع کردن دور ریختنی ها صدایم بزنند. سطل آشغال اتاقم پر نمی‎شد. همه چیز را نگه می‎داشتم. از کاغذهای نصفه و نیمه تا جعبه شیرینی و دستمال کاغذی، کاموا، بطری و میوه کاج…

نوشتن چیز عجیب و غریبی است. ویرجینیا ولف در یکی از دوره های خشک سالی ذهنش نوشته بود:«با این قلم نحیف و نازک می‎نویسم» و در دوره دیگر باز گفته بود با این نوک معیوب چه می‎توان گفت. گوته اصرار داشت که قلم ها نه…

نوشتن از داستان ترسناک است. خود داستان نویسی سخت هست اما پای ” از داستان نوشتن” که به میان می‎آید به تته پته می‎افتم. به این فکر می‎کنم که چرا نمی‎توانم هیچ حرفی در این باره بزنم. برایم سخت است نه به خاطر ناشناخته بودن….

نوشتن از خود نقطه شروع نوشته های من است. از خودم می‎نویسم تا بیشتر بنویسم. روزانه سه یه چهار بار سراغ نوشتن رفتن و هر بار حداقل چهار کاغذ را پر کردن کار انقدرها راحتی نیست. به ذهن بعضی ها خطور می‎کند که، خوب سر…